ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΕΟΥΣ

 

Ο καρκίνος του πέους αποτελεί μια σπάνια πάθηση στο δυτικό κόσμο, σε αντίθεση με τις χώρες της Ασίας, Αφρικής και Ν. Αμερικής όπου αποτελεί συχνή κακοήθη πάθηση. Αυτό αποδεικνύει και τη σχέση του καρκίνου του πέους με τις συνθήκες υγιεινής. Μια άλλη πιθανή αιτία είναι οι ογκογόνοι υπότυποι του ιού HPV.

Η κλινική εικόνα του καρκίνου του πέους είναι μια ανώδυνη βλάβη συνήθως στη βάλανο, που έχει είτε επίπεδη ελκώδη μορφή, ή εξωφυτική (σαν πολύποδας ή κουνουπίδι). Η διάγνωση γίνεται δυσκολότερα ή όταν είναι πλέον αργά σε ασθενείς με φίμωση, δηλαδή σ’αυτούς που λόγω στένωσης της ακροποσθίας δεν μπορούν να αποκαλύψουν τη βάλανο. ‘Όπως αναφέρθηκε η βλάβη είναι συνήθως ανώδυνη, αλλά πολλές φορές προκαλεί καύσος, κνησμό ή αιμορραγία. Ο ασθενής ζητά βοήθεια όταν αντιλαμβάνεται πως είναι κάτι που δεν υποχωρεί ή όταν τα συμπτώματα τον ενοχλούν, με τους ηλικιωμένους να καθυστερούν πολύ την επίσκεψη σε ειδικό.

Ο ουρολόγος αφού εξετάσει τον ασθενή, θα τον υποβάλλει σε βιοψία από τη βλάβη. Αν τελικά επιβεβαιωθεί η κακοήθεια πιθανό να ζητηθεί αξονική κοιλίας ή και άλλες απεικονιστικές εξετάσεις. Η αντιμετώπιση είναι κατά βάση χειρουργική αφαιρώντας σε μικρές βλάβες μόνο αυτή, ενώ σε μεγαλύτερες βλάβες μπορεί να χρειαστεί αφαίρεση τμήματος ή ολόκληρου του πέους (μερική ή ολική περιτομή) με ή χωρίς αφαίρεση λεμφαδένων από τη βουβωνική χώρα. Επικουρικά μπορεί να χρειασθεί σε κάποιες περιπτώσεις ακτινοβολία ή/και χημειοθεραπεία. Η πρόγνωση όταν ο καρκίνος διαγνωσθεί εγκαίρως είναι πολύ καλή. Αντίθετα σε περιπτώσεις που η νόσος έχει προχωρήσει και ειδικά σε περίπτωση μετάστασης σε λεμφαδένες, τα ποσοστά 5ετούς επιβίωσης είναι μικρά.