ΟΥΡΗΘΡΙΤΙΔΑ

Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας μέσω του οποίου αποβάλλονται τα ούρα από την ουροδόχο κύστη. Στον άνδρα διατρέχει τον προστάτη και το πέος και μεταφέρει εκτός των ούρων και το σπέρμα, ενώ στη γυναίκα, έχει σαφώς μικρότερο μήκος και εκβάλει πάνω από την είσοδο του κόλπου. Η ουρηθρίτιδα είναι η φλεγμονή της ουρήθρας συνέπεια προσβολής της από μικροοργανισμούς. Συνήθως τα μικρόβια εισέρχονται με τη σεξουαλική επαφή (συνεπώς το μεγαλύτερο ποσοστό αποτελεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα), μπορεί όμως να συμβεί και στα πλαίσια καθετηριασμού ή εισόδου χημικών ουσιών στα πλαίσια κοινωνικής (πχ σπερματοκτόνες ουσίες) ή επαγγελματικής (διάφορα χημικά) καθημερινότητας.
Όσον αφορά τη μικροβιακής αιτιολογίας ουρηθρίτιδα (που αποτελεί και τη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων), διακρίνεται σε γονοκοκκική και μη. Η γονοκοκκική είναι αποτέλεσμα προσβολής από το μικρόβιο Ναϊσσέρια της Γονόρροιας, μεταδίδεται σεξουαλικά (μπορεί και με στοματική επαφή αν έχει προσβληθεί ο φάρυγγας) και προκαλεί τη γνωστή γονόρροια ή βλεννόρροια. Η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα έχει ως αιτιολογικούς παράγοντες άλλα μικρόβια με συχνότερα τα χλαμύδια, το μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα, το E coli, τον εντερόκοκκο, την τριχομονάδα κά.
Η κλινική εικόνα της ουρηθρίτιδας περιλαμβάνει συνήθως εκροή πυώδους ή ορώδους υγρού, συνήθως δύσοσμου το οποίο λερώνει το εσώρουχο, αίσθημα καύσους ή κνησμού (φαγούρας) κατά μήκος της ουρήθρας, ενοχλήσεις κατά την ούρηση, ενώ κάποιες φορές διαδράμει ασυμπτωματικά.
Η διάγνωση θα γίνει με το ιστορικό και την κλινική εξέταση, ενώ απαραίτητη για την αναγνώριση του αιτιολογικού παράγοντα (και συνεπώς την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας) είναι η καλλιέργεια του εκκρίματος (αν υπάρχει) ή των ούρων. Συνήθως αποστέλλονται 3-4 στυλεοί με περιεχόμενο, σε διαφορετικά καλλιεργητικά υλικά προς αναζήτηση των κοινών μικροβίων, μυκοπλάσματος/ουρεοπλάσματος, χλαμυδίων, ενώ ζητάται και παρατήρηση άμεσου παρασκευάσματος για ανεύρεση τυχόν τριχομονάδων.
Η θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικά.
Οι επιπλοκές είναι συνήθως η  επέκταση της φλεγμονής προς τον προστάτη ή την κύστη και την πρόκληση προστατίτιδας ή κυστίτιδας. Παρατεταμένες φλεγμονές μπορεί να προκαλέσουν στενώματα στην ουρήθρα, φαινόμενο πολύ συχνό στο παρελθόν το οποίο ευτυχώς μειώθηκε με τη χρήση των αντιβιοτικών.
Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο σύνδρομο Reiter, το οποίο περιλαμβάνει αντιδραστική αρθρίτιδα, οφθαλμική φλεγμονή (επιπεφυκίτιδα συνήθως) και εκδηλώσεις από το δέρμα παλαμών και πελμάτων. Αποτελεί αυτοάνοση φλεγμονή ως απάντηση του οργανισμού στην προσβολή της ουρήθρας από μικρόβια, συνήθως χλαμύδια (αλλά και γονόκοκκο, εντερόκοκκο κ.ά. ). Η ίδια αντίδραση μπορεί να γίνει και μετά από λοίμωξη του πεπτικού συστήματος. Η αντιμετώπιση αφορά αρχικά τον αιτιολογικό παράγοντα, χορηγούνται δηλαδή αντιβιοτικά. Επί επιμονής δίδεται συμπτωματική αγωγή. Είναι συνηθισμένο σε άντρες 20-40 ετών και σε ανοσοκατεσταλμένους.