Καρκίνος Νεφρών

 

Ο καρκίνος του νεφρού αποτελεί από τις πιο ύπουλες κακοήθεις παθήσεις του οργανισμού, καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία δε δίνει συμπτώματα παρά μόνο όταν έχει προχωρήσει πολύ ως νόσος. Κάποιοι παλιότερα τον χαρακτήρισαν ως «νόσο των ακτινολόγων» καθώς οι περισσότερες διαγνώσεις του συγκεκριμένου καρκίνου γίνονταν στα πλαίσια ενός ακτινολογικού (συνήθως υπερηχογραφικού) ελέγχου για άλλο λόγο.

Οι παράγοντες κινδύνου του καρκίνου του νεφρού είναι το κάπνισμα, η αρτηριακή υπέρταση, η παχυσαρκία, η υπερβολική κατανάλωση κρέατος και ζωικού λίπους, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν αναπτύσσεται σε μεγάλο ποσοστό και σε άτομα που δεν έχουν κανένα από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου.

Τα συμπτώματα όπως αναφέρθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις λείπουν ή είναι άτυπα. Έτσι μπορεί σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών να παρουσιαστεί αιματουρία, πόνος στην περιοχή, πυρετός ,αδυναμία, καταβολή.

Η διάγνωση θα γίνει αρχικά με το υπερηχογράφημα  και θα επιβεβαιωθεί με την αξονική τομογραφία, η οποία θα δώσει και πληροφορίες για τη σταδιοποίηση  της νόσου. Σε μερικές περιπτώσεις η μαγνητική τομογραφία συνιστάται, όταν υπάρχουν αμφιβολίες, ενώ ακόμα πιο σπάνια μπορεί να χρειαστεί βιοψία, μέσω λεπτής βελόνης διαμέσου του δέρματος.

Η θεραπεία επιλογής είναι χειρουργική, όπου αφαιρείται είτε ολόκληρος ο νεφρός (ριζική νεφρεκτομή),είτε μόνο ο όγκος όταν αυτό είναι δυνατό (μερική νεφρεκτομή). Η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία δεν είναι αποτελεσματικές στον καρκίνο του νεφρού και εφαρμόζεται παρηγορητικά σε μεταστατική νόσο. Αντίθετα η ανοσοθεραπεία και η μοριακά στοχευμένη θεραπεία που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να έχουν πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα, με χαμηλά όμως μέχρι στιγμής γενικότερα ποσοστά ανταπόκρισης.

Η παρακολούθηση του ασθενούς με καρκίνο νεφρού μετά την χειρουργική επέμβαση για να αποκλειστεί ο κίνδυνος επανεμφάνησης γίνεται με εξετάσεις αίματος, αξονική τομογραφία και υπερηχογράφημα κοιλίας, ακτινογραφία θώρακος, με συχνότητα ανάλογη του βαθμού επικινδυνότητας του αρχικού όγκου.