ΚΑΡΚΙΝΟΣ  ΟΡΧΕΩΝ

 

Ο καρκίνος του όρχεως αποτελεί σπάνια νόσο στο γενικό πληθυσμό, είναι ωστόσο η συχνότερη κακοήθεια σε άνδρες ηλικιών 14-40. Ανάλογα με τον τύπο των κυττάρων που συμμετέχουν, οι όγκοι αυτοί χωρίζονται στα σεμινώματα και τους μη σεμινωματώδεις όγκους. Στην εποχή μας η συντριπτική πλειοψηφία των όγκων όταν διαγνωσθούν έγκαιρα είναι πλήρως αντιμετωπίσιμοι.

Προδιαθεσικοί  παράγοντες αποτελούν η κρυψαρχία (και γενικότερα η μη φυσιολογική κάθοδος των όρχεων στο οσχέο), η κληρονομικότητα, ενώ φαίνεται πως αυξημένα ποσοστά παρατηρούνται στους υπογόνιμους άνδρες.

Ο ασθενής αντιλαμβάνεται τον όγκο σαν μια σκληρή μάζα που εξορμάται από τον όρχι, συνήθως ανώδυνη. Κάποιες φορές μπορεί να προκληθεί πόνος. Σπάνια η νόσος γίνεται αντιληπτή από μεταστάσεις (πχ δύσπνοια λόγω πνευμονικής μετάστασης).

Η διάγνωση γίνεται αρχικά με την κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με το υπερηχογράφημα, ενώ συμπληρώνεται με ειδικές εξετάσεις αίματος (β-χοριακή γοναδοτροπίνη και α-φετοπρωτείνη) οι οποίες αφ’ενός βοηθούν στη διάγνωση και αφετέρου στην αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Πάντως δεν είναι βέβαιο ότι οι τιμές των δεικτών αυτών θα αυξηθούν σε όλες τις περιπτώσεις. Όταν τεκμηριωθεί η διάγνωση, θα γίνουν και αξονική τομογραφία κοιλίας για εύρεση πιθανών λεμφαδενικών εντοπίσεων και ακτινογραφία θώρακος, μιας και η νόσος δίνει συχνά πνευμονικές μεταστάσεις.

Η θεραπεία είναι καταρχάς χειρουργική. Αφαιρείται ο πάσχων όρχις και αν η νόσος είναι σε αρχικό στάδιο, ίσως να μη χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί συμπληρωματικά να χορηγηθεί χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία, ενώ πιο σπάνια χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση λεμφαδένων από την κοιλιά.

Η νόσος δεν έχει επιπτώσεις στην σεξουαλική ικανότητα ή τη γονιμότητα, η δεύτερη όμως είναι δυνατό να επηρεαστεί για κάποιο χρονικό διάστημα αν χορηγηθεί χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία. Θεωρείται ιάσιμη σε ποσοστό άνω του 95%.